Baharsız Akşamlar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

O güzelim mevsimlerim bitti, tükendi,
Ne yazım-kışım kaldı, ne baharlarım,
Verdim mevsimlerimi doludizgin giden rüzgarlara,
Bir selamımı bile katamadım yanlarına.
Bilemem hangi bir mevsimin akşamlarında olduğumu,
Bilsem, sırtlar çeviririm, istemem,
Akşamlar akşam olduktan sonra.
Ben akşamları da senin için düşerim, anam-babam,
Yollara.

Ben koca bir ömrü harcadım bu acımasız yollara
Mirasını son kuruşuna kadar harcayan mirasyediler gibi,
Ne geçmişe üzüldüm, ne gelecekten bir şeyler umut ettim,
Düşmanı oldum biryerlerde,
Kendi ömrümün;
Tükettim.

Sorsana pişman olup olmadığımı, yavım-yavuklum,
Pişman mı olur insan sevmeyi öğrendiğine?
Pişman mı olur düştüğüne karasevdalara?
Zemheride yaşarken çıktığına pişman mı olur insan
Bahara?

Ben kışları bahar bahar yaşadım, seni sevdikten sonra,
Yazları bahar bahar yaşadım,
Daha bir bahar bahar yaşadım baharları,
Eksilmedi dallarımdan tomurcuklar, çiçekler,
Filiz filiz filizlendi fidanlarım,
Baharlara çıkan yollarım baharsız akşamlara uğradı,
Ben bir ona
Yanarım.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 67-68/100)