Baharın Sonu Şiiri - Battal Kılıç

Nazenin yaprak düşünce can yurdundan
Tutuşur otağın yanar için köz olur
Yel tarar saçlarını dokunur sadırdan
Matemin kara geceden mevsim söz olur

Bir zamanlar semalara açık ellerin
Güneşle neşvelenir dururdu dalların
Topraktan beslenir toprak kokan kolların
Kolsuz gömleğimde hüzünlü bir iz olur

Gecenin sesinde sessiz gezer korkular
Hazana uğramış hüzün dolu yapraklar
Bağbanın heybesinde esrarlı hallar
Şair hanesinde tüm ahvali giz olur

Her son bir başlangıca bahçıvan avunur
Yitip giden ömür hatıralarda yankılanır
Hayat bir hayal can canandan ayıklanır
Ölüm sessizdir her mevsim gelir yeniden

Dalında açan goncalar asumana töz olur
Otağı süsler mevsimi gözleyen göz olur