Baharın kırık saati Şiiri - Muhammed Yağmur

sokak başında açan erguvanlar
yıllardır aynı saatte uyanıyor
ben, saati çoktan bozulmuş bir odada
perdeyi aralayıp rüzgârın getirdiği
adı bilinmez kokuları dinliyorum

pazar yerinde tezgâhlar kurulmuş
taze otların arasında kaybolan
yaşlı eller dikkatle seçiyor yaprakları
ben, kalabalığın arasından geçerken
senin adın kadar sessiz kalıyorum

çocuklar taş atıyor dereye
her taşta suyun yüzü değişiyor
bir taş da ben bırakıyorum
içinde sakladığım
hiç söylenmemiş kelimelerle

akşamüstü, kuşlar telaşla dönüyor yuvalarına
gökyüzü, ince bir çizgiyle kararıyor
bir bankta oturuyorum
avuçlarımda eriyen güneşle
seninle hiç yaşanmamış bir günü tutuyorum