Baharın Çocukları

Şafak erkenden söktü yine
Sabahın en olunmaz anıydı
Küçücük sırtında geleceğini taşıyan
Çantası kendinden büyük olan
Anadolu’nun mahzun, naif ve müstesna öz evlatları
Tutuyorlardı mekteplerin yolunu
Işık vardı, umut vardı
Ayşe’si vardı
Herkesten farklı olarak İbrahim’i vardı
Hiç biter miydi bu diyarda umut
Hiç söner mi bu beldede ışık
Ellerinde emekten kanlı ok
Yavaş yavaş İlkbahar’a doğru yürüyorlardı
Bahar bu sefer farklıydı
Çabuk olgunlaştıracağı malumdu
Öyle sıcak
Öyle bunaltıcı hava mevcuttu.
Yine de umut edin çocuklar
Yansanız da
Kavrulsanız da
Feleğin en şiddetli tokadına maruz kalsanız da
Umuda gülün
İlkbahara aldanın çocuklar
Adı için
Sırf bahar adı için
Umuda inanın
Bırakın yalancı olsun bahar
Bırakın son olsun bahar
Bırakın felek ettirsin havar
Siz yine de baharı sevin
Siz yine de bahara sarılın.
Çiçekleri koklayın
Böceklere bakın
Ağaçlara umutlar takın
Gökyüzüne dilekler uğurlayın
Vazgeçmeyin yaşamaktan
Yaşam ama
Yaşayabilmekten
Vazgeçmeyin mücadele etmekten
Umut etmekten
Sevmekten
Sarılmaktan
Işıklara uzanmaktan vazgeçmeyin.

İbrahim Halil Özdemir