Baharımın kadınları Şiiri - Murat Gevrek

İlkbaharım olmasa da olacakmış
Nisanımı görmedin ki benimle
Hep ağustostum yanında
Kurumuş yapraklarımı gördün
Nasıl eylülden saklandığımı
Ben konuşurken sen bir başka ses duyuyordum
Rotanda fırtına
Yelkenlerini hiç bana çevirmiyordum
Ben konuştum yine anlatama telasındaydım
Terliyordum konuşken
Yağmur gibi gözlerimi bırakamıyordum
Son eylül
Mevsim halen ağustos
Halen söylememe arzusu var içimde
Anlatmak…
Ah baharımın kadınları
Her biri gonca gül
Dallarında kuruyor
Hep sonbahar tadı veriyorum size
Kuru bir yaprak gibi düşüyorum düşlerinize
Sonra siz yakıyorsunuz beni
Diğer dallara bahar oluyorsunuz…