Baharımın Düşü Şiiri - Ömer Tomruk

Yine gün batımına kalkıp uçuyor martılar.
Kızaran gök kanlı gözlerimin aynası.
Ve bu mor kubbe bir damla gözyaşına gebe,
Işıklar düşmüşken şehrimin gecesine...
Anadan doğma,
Tepeden tırnağa tek günahımken seni sevmek,
İlahi bir nefes ile yeşile bürünmüş,
Benim olmayan topraklar.
Dört yani dikenli tele bürünmüş yü...reğim ile
Selam ederim tüm mutluluklarına.
Yalnız değilim bu baharda.
Sağımda goncası kızıl bir gül var bülbüle asi,
Solumda bulutlara özenmiş beyaz nergisler...
Maviye doymuş şu koca denize bakıyorum,
Siyaha aç gözlerimle...
Burdasın işte,
Goncada,nergisde,denizde...
Kırlangıçlar bile bahar sarhoşu,
Sokaklarda bildik aşına telaşlar,
Şu köşe başından çıkıp gelişini beklemek,
Yegâne gayesi ömrümün...
Yürek taze henüz ağarmamış saçları,
Ve derin uykularımda kalmış dudağının diğer yarısı...
Kervan yıldızı gözlerinde kaybetmişken yolumu,
Tüm tabiat kör gözü ile aşka yürümekte...
Kalk aşına aşık yüreğim.
Ölüm uykusundamısın...

04/04/2010