Baharım'a Şiiri - Durmuş Altın

Gözlerden uzaktasın sevdigim
Bilmem ne haldesin ne yaparsın
Belki bensiz benim için aglarsın
Bensiz gülen o şirin güzlerini
Bana göstermeye çalısırsın
Ama ikimizde biliriz göremeyiz
O matemindeki gözlerinin güzelligi
Üşürsün saracak kimsen olmaz
Aglarsın gözlerini silecek bi insan olmaz
Ararsın prensini yanında olmasını ve
Seni sarmasını istersin prensinle uyuyup prensinle uyanmak istersin
Aynı günün sabahına uyanıp uyandıgında bi öpücük konsurursun
Aramızda yollar olmasına ragmen
Aramızda uzun yollar olmasına ragmen
Kendini ona yakın hissedersin
İnanki yeşil gözlüm
Ömrüm seni özlemekle geçecek
Ömrüm seni sevmekle geçecek
Ve,
Ömrüm aglamakla geçecek...
Her gece basımı yastıga koydugumda
Tavana bakıp tavana o yeşil gözlerini çizerim ve
Yanagıma dogru bi iki damlacıklar akar
Damlaların içinde gözlerinle birlikte yanaklarıma dogru süzülür
Ve anlarımki ben seni seninle yaşıyorum
Senin hasretini seninle gideriyorum
Ve ben anladımki muhtaç oldugum nefesimi seninle sevdigimle hissediyorum
Ve... vee... Anladımki Bu Hasretle Kokan Yüregim Seninle Atıyor Vede Seni Ölümüne seviyor...