Baharı Yoktur Hasretin Şiiri - Nesrin Çaylı

Baharı yoktur hasretin

I

Scarlet kırmızısı dallarda
Nar çiçeği olup açıyorken
Yokluğunun alazıdır
Beni baştan ayağa yakan.
Baharı yoktur hasretin
Olsaydın buralarda
Bir su serinliği,
Gökyüzü enginliği,
Ve deniz cömertliğinde bakardı gözlerin

Bakardı denizin öte yakasından
Ve dualara dururdu yüreğin
Çok oldu dertleşmeyeli
Çok oldu hatıralardan kayda düşmüş
Acıtmışlıkları dile düşürüp
Yükünü hafifletmeyeli.
Asi çığlıklarımızı
Sözün ve bakışın adabından süzmeyeli

Gitmekle kalmak arası kavgalarımda
Sapakta yanan ışıktı sözlerin
Eteklerini yolarken şafaklarım
Akşamdan kalmadır dualarım
Bilirdin sen ve öyle söylerdi gözlerin
Mavi bir teselli olup
Dolmak bilmeyen çanağa akardı

II
Ana kokusu baharında, bu bahar
Ve baba ocağında sen..
Kara gözlü kuzuların ve karabaşın hatıralarıyla…
Ama o kadar bir aşinalık, gayrisi yaban
Büyük kentin kalabalık caddeleridir
Peşinden sürüklediğin
Ve bilirim özlüyorsun bahara gülümseyen
Sonbahar gözlerimi.

Parmaklarının arasında bağdaş kuruyordur
Beyaz bahtlı sarı papatya
Aklında teşekkürce bir tebessüm
Hani turuncusundan..
Kaçamak düşlerine yasak mıhlar vuruyorsundur
Aykırı bir haykırış olup dudaklarında
Türkü oluyordur.

Memleketindir sevdanın olduğu durak
Doymak gibi..
Kekremsi bir özlemdir,damağında ki tat
Katık gibi
Büyük şehirden gelen büyük yürekli adam
Bir büyük hasretin cenderesinde
Bakışları mavi,
Düşleri mavi
Göğü mavi
Diz çöker toprağa
Kalem tutan parmaklarıyla
toprağa kocamanca bir ' ah 'yazar
Dost gibi özler, aşk gibi yanar…

Nesrin Çaylı/İstanbul