Baharı Özleyenlerin Şiiri

-Vedat Fidanboy’a-

Bir sabah sessizce kaçtım şehirden,
Yollarda baharın izini sürdüm.
Dağın zirvesini aşınca birden,
Vadiyi al yeşil bezeli gördüm.

Uzakta çağlıyor köpüklü sular,
Başımın üstünden kuşlar geçiyor.
Sükûta bürünmüş gibi kuytular,
Dallarda ebruli renkler açıyor.

Uzandım serbeser yeşil çimlere,
Bir vakit kendimle baş başa kaldım.
Yağmur ince ince düşerken yere,
Mavera ötesi düşlere daldım.

Gökyüzü masmavi göl pırıl pırıl,
Durgun suya günün şavkı vuruyor.
Çiçeğin koynunda uyuyor tırtıl,
Rüzgâr efil efil esip duruyor.

Göz ufkumda sessiz naif imgeler,
Ruhumda ne kasvet ne zerre gam.
Büyürken git gide cılız gölgeler,
Gelmesin istedim tez eldem akşam.

Gün boyu dolaştım kırda bayırda,
Dedim ki: -Gönülden yaşamak budur.
Lacivert akisler kaldı hatırda,
Bir de dimağımda esenlik, huzur...

(2018)