Boyun bükmüş gönlüme
Gel saçlarını okşayayım diyen yok
Sesleniyorken denizler martılarla bir kış gününü
Dile getirirken papatyalar toprağın baharını...
Çöllerden biz iz taşır ellerim
Uzat ellerini diyen yok
Gülüşünle ismimi yaz şu karanlık zamana ey güneş
Yıldızları en az geceler benimdir...
Karanlıklardan sersem oldu gönlüm
Çöl kuraklığında hala aklım
Ellerim vicdanım kışlar yaşadı
Kendine ağladı vicdanım
Bir gazzeli çocuk gibiydi gözlerim
Kayıt Tarihi : 23.9.2024 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!