Baharı Koklayamadık Hüznün Sesinde

Bak ağaçlar kışın son demine aldırmadı.....
Niye soğuttun yüreğini ölüm misali....
Yeryüzü kucak açtığı yağmurlarla canlanırken.....
Hangi kuraklar vurdu yüzüne....
Kaçırdığın gözyaşlarının izinde.....
O güzel yüreğin solmuş çiçek misali bedeninde...
Söyle niye gittin baharı görmeden öyle.....
Şimdi Bahar nasıl güldürsün bizi çiçeklenen bedeninde....
Yeryüzü gülümserken üzerinde....
Söyle nerde çiçek açtı o güzel yüreğin....
Sözlerini gözlerini cismini ismini sesini....
Bir bahar misali esen rüzgarın kuşların sesine bırakıp....
Nasıl gittin söyle.....
O güzel kalbini hiç bir gecedeki siyah örtmemişken....
Söyle nasıl gittin uyuttun nefesini....
Özledim Baharda yine seni....
Göremediğin çiçekleri koklayamadım...
Sensizliğin nefesi körertir misali her bahar hislerimi.....
Sen İlkbaharın girişinde Nefesini bırakırken yeryüzünde....
Ben hep dönemeyen Sonbaharda kaldım Hüznün sesinde....