Bahardan Bozma Şiiri - Medine Akbaba

Gözlerinin göl perdeleri büyüyor
Büyüdükçe bölünüyor ses ve müzik
Sevda vadileri sustu, keder akıyor
Aktıkça yitiriliyor yeni umutlar
Sen eski ahit, yıldızlar en son incil
Meryemleşiyor tüm kadınlar
İsalar hayata küskün oğullar
Hayat bahardan bozuyor

Gökyüzü kime kaldı
Örtüleri kaltıkça devletlerin
Artıyor hüzünleri halkların
Yıldızlar kadar uzak bir düş
Düşleniyor yeni umarsızlıklar
Suçüstü kaldı tüm failler
Ölenlerin katilleri kendileri
Ölümler içiyor yurttaşlar
Sınırlarda bahar bozuyor

Dünya bizim, ışık bizim
İdamlar da bizim ya yoksulluklar
Ama güneşli günler ve barış gülleri

İşte tam da o an
Bahardan bozma herşey
Çocukları kana susattılar
Bizi bize bizle vurdular

Ellerimiz, acılar yılgını..