Sesim...
Sessiz geçen her günüm aykırılık.
Hem neden konuşsunlar
Güller ve zambaklar?
Altı üstü gördükleri bir demet güneş.
Bir bahar yeli ten renklerinde...
Lodosun gücüyle neredeyse eş...
Yedi mevsim geçirmiş ateş böceği,
En güzel mevsimde içten yanmış,
Dediğine göre bu mevsim baharmış...
Kar tane tane yok olmaya mahkum,
Avuçlarda erimeyen buza bile dönüşse.
Kızıl dostuma kim karşı gelir?
Hani bir de onunla döğüşse!
Belki sonu hazır aşk mevsiminin...
Ama sözünü veririm yine
Onu sonsuza dek bekleyeceğimin...
Kayıt Tarihi : 15.4.2005 13:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Resul Kaynar](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/15/bahardan-bahara.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!