Işıldayan renkler havada, yine.
Turuncu, mavi. mor..
Sonsuz farklı ve
hayal dahi edilemeyen..
Nasıl da,
dans edercesine vakur ve
onurlu çırpınışları.
Bulutlarda,
geçilmenin rahatsızlığı..
Homurdanmalar..
Ne fayda..
İmgeleri sağır edercesine,
zirveden kopan kayaların sesi.
Ve ışık..
Kollarıma düşüyor, utangaç birkaç damla.
"Kanatlarından süzülenler."
diyorum içimden. “Belli.. halen, tüylerindeki beyazın kokusu var, üzerlerinde.
Ayırtı mümkün,
her şeyden çok.”
Başarıyor çoğu,
toprağa kavuşmayı.
Sitem edercesine, sız(lan)malar, sonra..
Gözden kaybolmak istemez gibi..
Bizler gibi..
Havada, kesif çaresizlik kokusu..
Duyuyorum..
Bülent Akyol İstanbul – 2016 Copyright ©
"Çekmeceme Yuva Yapan Şiirler" kitabımdan..
Bülent AkyolKayıt Tarihi : 16.10.2017 11:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!