Baharda Gel Şiiri - Avni Temiz

Adın düşmüyor dilimden,
Kış geçsinde baharda gel.
Kurtar beni bu zulümden,
Kış geçsinde baharda gel.

Bir ateş ki sensiz sönmez,
Söz veren sözünden dönmez,
Akar gözüm yaşı dinmez;
Kış geçsinde baharda gel.

Düşün gülüm düşünsene,
Sensiz geçti bunca sene,
Gönlüm efkârlandı gene,
Kış geçsinde baharda gel.

Bülbül aşık olmuş güle,
Kimse bakmıyor sümbüle,
Yanan yürek geldi dile;
Kış geçsinde baharda gel.

Sen gel, mektubunu salma,
Gel de günahımı alma,
Bensiz bir hayale dalma,
Kış geçsinde baharda gel.

Sensin benim yürek sızım,
İnletir dağları sazım,
Dinle beni iki gözüm;
Kış geçsinde baharda gel.

Sular gür akar baharda,
Sensiz kaldım bu diyarda,
Sanma sakın sonbaharda;
Kış geçsinde baharda gel.

Baharda gel çiçek açsın,
Baharda gel kuşlar ötsün,
Dinsin dolu, essin bir yel;
Kış geçsinde baharda gel.

1980
Avni Temiz