Baharda Donmuş Gözyaşlarım

Karlar düşmüş yamaçlarına İstanbul,
Düşümde gördüm Halicini, buz kaplamış
Ağarmış yedi tepende, saçlarım gibi
Mevsim bahar ey İstanbul
Bu şimdi neyin nesi
Görmezmisin Uludağa bile güneş doğmuş
Serin sularını salar ovaya
Sen ne haldesin ey İstanbul
Kız kulesinde aşıkların üşümüş

Ayazın vurur şimdi şakaklarıma
Gözyaşlarım düşmez,don tutmuş
Bükmüş boynunu,kalmamış bir papatya bile kırlarında
Sevgilinin elleri hep boş kalmış
Seni bilmem ama ben bu yükü taşıyamam İstanbul
Yüreğimde bir hançer asılı kalmış...