Baharda Askerim 2 Şiiri - İsmail Kıran

Ben şairim,yazarım,haykırırım,bağırırım,yazılarımla coşarım,coştururum,

Elim kalem almaya,yüreğim hançerlenmeye,gözlerim bir ışığa bakmaya görsün,

Karanlıkta yalnızlığım,sevgim haykırır,aydınlıkta mutluluğum,yasama sevincim coşar,

Yalnızım demek ne güzel,ama yalnız olunmuyor,kalbin boş olması mümkün mu?

Bir aşk için yaşadım,bir aşkım beni yaşatmadı, hep soldurdu.

Bir buruk müzikte alır giderim başımı, yolları dağları dinlemem aşarım,

Bir garip İstanbul 2 nci Zırhlı Tugay, 2 nci Sınıf Askeri Cezaevinde,karşı tepedeki evlere baksa,

Bir boşa geçmiş hayati sorgulasa,hayatına yeni ışıklar tutsa,

Ağlamam,ağlayamam,gülemem gülümseyemem,hayat ne üzülmeye ne de sevinmeye değer,

Hayatin hiçbir zaman ne beni yıkmaya ne de ezmeye gücü yeter,

Bir mutluluk verdim,kalbimi sevgimi,saf duygularımı verdim hak etmediler,

Bir gün olsun beni olduğum gibi benimseyip gerçek değerimi vermediler,

İnsanlar arasında yalnız biri değilim,bütün yalnızlar arasında yalnız biriyim,

Sadece bedenen değil,hem bedenen hem ruhen yalnız biriyim,

Ne nörolojik, ne de psikolojikken rahatsızım,sadece kalben rahatsızım,

Ey dünya bu kadar zor ve katlanılmaz olmasaydın ben bu acılara nasıl dayanırdım,

Yasamdır bizi olgunlaştıran,sevgileri tattıran,hataları yaptıran,

Dilimizden çıkan her söz bir insana dokunur,başkalarının ki hep bize dokunur,

Ne yalnız yasayabiliriz,ne de zorluklara tahammül edip birlikte yasarız,

Kardeşim; ne olursa olsun eninde sonunda kara toprağa gireriz,

Sabah güneş tüm ışığıyla bana günaydın dedi,rüzgar tenimi okşadı,

Güller beni selamladı,bulutlar sevdiğimin gözyaşını yüzüme bıraktı,

Ayaktayım, gülebilen yüzüm ağlayabilen bir gözüm var,hatta bir kalbim var,

Kardeşim; hayat ne kadar zor olsa da,aldatanlar olsa da ben yaşıyorum ve baharda askerim.

04.05.2001 İstanbul Maltepe CUMA 00.30