Bahara Yayılan Meltem Şiiri - Ali Kenan ...

Dün seni düşündüm gene,
Her gün yaptığım gibi ritmik bir düş,
İçime dolan sıcaklığını duydum, sükün yayılan ruhumda,
Rüzgarlar senden estiler, gönlüme dolarken esinti.

Düş pınarları nasıl çağlar bilirsin,
Korkunun açtığı derin dehlizlerde, sen duvarlarımda silüet,
Titreşen alevlerin düşürdüğü gölge misali loşluk,
Korkumun hamurunda, 'Kaybetmektir' hücrelerimi titreten.

Sahip olamamışların hüznünde, acı büyütür gönüller.
Kokundan ayrı kalmak, sesinden ırak düşmek, yeşertir endişeyi,
Saklanan tüm hislerin ötesinde bir sevda yaşatır.
'Ara' derken, canlanan umutlar gibi yağ gönlüme.

Dün senle söyleştim gene,
Sağnak rahmetler misali sesin, kurumuş çöllerime yağan,
Bir serinlik, ağustos sıcağında beklenen esinti,
Düşle gerçek arası, hayat veren, ılık, ılık,
Yayılıpta ruhuma, orda buluşup kendinle.
Aynaya bakan gözlerin gibi,sarhoş eden ruhumu.

Uzaklar, uzaklar usumun açılmaz kilidi.
Kaldırım taşları gibi yorgun,ıslak ve hissiz.
Ruhumu esir almış, pranga kokan yalnızlık,
Ben beklerim sabahı, erer mi gönlüm bilinmez?
Yokluğun titretir, yalnızlık karanlıklarımda büyür sessizce.

Sen yeşil esintilerini yay, bahara düşsün kokun.
Sensiz bırakma beni, eser nasılsa teninden gül tadında meltemler...