Bahara varış Şiiri - İbrahim Özdemir 2

BAHARA VARIŞ

Çıplak dallardan tomurcuklu doğaya yol alınıyor,
Dolar insan oluşumun hayret düşünce âlemine,
Hele yapraklar kapla dımı âlemi yeşillenir rengârenk,
Uğultulu rüzgarda çiçekler gühdeleşir,dallar bestekar

Düz ovalarda adlarını bilmediğin yüzlerce çiçek anlatır her şeyi,
İnsanın aklına gelir bin bir çeşit baharlı ezgiler ezberine,
O zaman sığdırabilsem mısralarıma duyduğum aşkları satırlarıma,
Oturdundu tümenli yola boynun döner sağa sola yorulmaz.

Gördüğün her yamacın yolun çizeni belli dokunabildiğin bir tablo,
Bil ki hayretler içinde çizilmiş ilahi cetvelli çizgi sanki
Dağlar, ovalara, dereler, yamaçlara yarışır gibi bir şeyler fısıldıyor ki,
Derki seyrine doyulmuyor diyor, sanki ömrünün böyle geçsin diyor insan.

Yemyeşil doğaya bak verince insan,
Özene özene yaratmış rabbim deyiveriyor hemen,
İçimdeki bir şeyler bire aldığını bine satıyor falan,
Gerçekte bambaşka düşte başka inan,

Yaşamın en güzel baharını yaşıyorum da,
Çiçeklerle yoğrulmuş gönlümün dallarında,
Terazideki pamuk hafifliğinde gibiyim de,
Daralmış vücudum tekrar doğuyor rabbi baharında

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR