Bahara Hasret Şiiri - Ufuk Nazım

Kar yağdı,
Gene hasretin gölümde.
Büyük şehirlerde yaşadım,
Büyük okullarda okudum.
Büyük aşklar yaşayıp,
Seni tanıdım.
Ve şimdi,
Bir dağ başında,
Yaşamı tanıyorum.
Dünyanın en zor okulunu,
Halkımın okulunu okuyorum.
Kar yağdı,
Yine hasretin gönlümde.
Umutlar sevgiler,
Ve bahara dair her şey,
Nakışlarında,
Emek kokan ellerin.
Ah onların sabrı,
Peygamberlerle eştir.
Onların yüreği konuşur,
Gözleri, elleri konuşur onların.
Yaşamı öğreniyorum,
Bir şeyleri almadan,
Ve satmadan.
Hasreti nakışlara gömdüm.
Öğrendim baharı beklemeyi,
Seni baharmışsın gibi;
Bekliyorum.