Dolunay aydınlığı var gökte Ay yokken
Aşkın umuda kesmiş hali parlıyor yüzünde.
Ölüm sessizliğinde hayat doluyorum
Bir güzel mutluluk, bir tatlı huzur...
Geceye ışığın dokunmuş senin.
Her sabah yeni bir güneş doğuyor.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta