Bahara ermeden şakayık gibi
Boynunu büküyor gül yavaş yavaş
Rast gele salınan bir kayık gibi
Altımdan çekilir göl yavaş yavaş.
Tavrına meyleder devasız kuşlar
Eşyaya dökülen solgun bakışlar
Koskoca mevsimler içimde kışlar
Ah yar diye döner dil yavaş yavaş.
Ah divane ömrüm neyin var senin?
Yar deyince pul pul dökülür tenin
Gülleri açmıyor eski bahçenin
Gözümden süzülür sel yavaş yavaş.
O bana Ankara ben İstanbul'dum
Deryaları içsem, susayan kuldum
Ah yarim ben seni yad elde buldum
Sen de beni ara bul yavaş yavaş.
Kayıt Tarihi : 22.4.2020 21:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!