Bahara Döneceğim Şiiri - Toykan Nar

Akşam, saçlarının arasına gizlenip soluğunu bırakıyor,
Baharın ilk nefesi gibi çökmüş omuzlarıma huzur.
Gözlerinin kenarı…
Sessiz bir duanın semadan yükselişi misali
Dokunur içimde saklı duran yaralarıma.
Gülüşün bir Kevser ırmağıdır,
İçtikçe çoğalan, içtikçe arınan.
Adının geçtiği her rüzgâr
Kör bir yolcunun kalbine yön buldurur;
Karanlık bir göğün ortasında
Yıldızların kendini yeniden hatırlaması gibi.
Sensizliğin çölünde
Her adım biraz daha eksiltir beni.
Ne gecenin koynu ısınır,
Ne şehir soluklanır;
Her sokak senin yokluğunu fısıldar usulca.
Fakat sen…
Tek bir tebessümünle diriltirsin beni.
Sesin, çocukluğuma inen bir ışık;
Elin, yorulmuş ruhuma konan bir sığınak.
Adını, kalbimin en derin kıyısına
Söz verirmişçesine kazırım.
Şimdi her sokakta sen varsın,
Gidebileceğim her kapıda izin.
Alemin en yücesinden,
Varana dek en dibine
Bilinmez...
Ruhların mezarlığında bulmuştun beni sen.
Karanlığın bile korktuğu yerlerde.
Şimdi seninle var olan yüzümün şerefine
Sonsuza dek yemin olmuşsun.
Ve bil ki yâr,
Ömrümün yarım kalmış tüm şiirleri.
Seninle tamamlanır.
Dünya kararsa da
Gözlerin içimde durdukça
Ben hep bahara döneceğim.