Bahar Yüzlüm Şiiri - Harun Şenel

bahar yüzlüm, nur yüzlüm,
yanıyorum, kanıyorum derdime
sen gittikten sonra
ne kapıma bir kuş kondu,
ne de odama bir ışık doğdu
ne çiçeklerime bir bahar geldi,
ne de bu ben seni sildi
baharımda sendin, çiçeğimde...
ışığımda sendin, güneşimde...
gülemiyorum sensiz artık
haram olmuş bana gülmek
ıssız bir adada ve
susuz bir çölde kalan bir insanın
çaresizliği var üzerimde
ama nedenini bilmediğim
bir umudum var hala
çünkü seninle yaşıyorum
seninle hayatın tadını alıyorum
BAHAR YÜZLÜM

Bahar yüzlüm,
bu akıl seni unutur mu bilmem
ama kalbim asla...
yüreğime hapsolmuşsun bir kere
müebbet yatan mahkumlar gibi....
ne yapsamda, ne yapsanda çıkmıyorsun işte
o yüzden gül yüzlüm
gel yüreğime sor
nasıl sevdiğimi
sorki nasıl acı çektim,
sorki neler, neler yaşadım,
sorki nasıl, nasıl sevdim
tek tek anlatsın sana

Bahar Yüzlüm
bir parmak kaldı ölüme
ya sen geleceksin
ölümden önce
ya da ben öleceğim

Mayıs 2004