Bahar Yanığı Şiiri - Adem Durmazer

BAHAR YANIĞI

Olmuşum aşkın müebbet sanığı
Bir yüce Allah bir de benim tanığı
Yüreğimde koca bir bahar yanığı
Sönmedi, söneceğe benzemiyor

Hoyratça yaşandı, çabucak bitti
İnancımız kayboldu, güven yitti
El sözüne bakarak uzaklara gitti
Dönmedi, döneceğe benzemiyor

İçler acısı, yaralı gönlümün hali
Kalmadı umudu kalmadı mecali
Üstüme sardığı onca yükü vebali
Bölmedi, böleceğe benzemiyor

Kalp denen organ benzer cama
Bir kez kırıldı mı tutmuyor yama
O beni öldüreli çok oldu ama
Gömmedi, gömeceğe benzemiyor
Adem Durmazer