Bahar Vurgunu Şiiri - Seval Kemertaş

sevda mevsimindeyiz gülüm
doğum sancısında bir ana gibi
bereket saçıyor toprak
ışığa,umuda aydınlığa
uzanıyor kollarım
aşk doluyor yüreğimin sarnıcına...

ah benim yüreğinin sesine gönül verdiğim
yine seher yelleriyle giriyorsun kanıma
adınla çiçekleniyor dudaklarım
kokunu getiriyor dağ rüzgarları
menekşeleniyor gözlerim
sıcacık bir gündoğumu oluyorsun tenimde..

şimdi sevgiye bulandı sesim
ay ışığına söylüyorum şarkımızı
kıvılcımlar geçiyor yanaklarımdan
keşfedilmemiş okyanuslarla dökülüyorum yollarına...

kollarım iki yanı açılmışken
eşkalin yansırken duvarlarımda
yakomazlarla yanan ay ışığı gibi
alev alev sen ak içime
bırak yanabildiği kadar yansın
üşüyen soluğumu ısıt nefesinle...

gel! ..
sokul bana
al sensizliğimi kollarımdan
biriktirdiğim yıldızları saç karanlığa
erteleme içimde yeşeren baharı
uyanan doğa,
filizlenen ağaç misali
sevdanı sür..doldur damarlarıma
senin limanına demirlesin gemilerim
parmak uçlarından yol alalım sevdaya...

17.03.2006 00:20