Bir ilkbahar sabahı,
Uyandım, gözlerim mahmur.
Ilık bir rüzgâr değdi yüreğime,
Belli ki habercisidir, işte geliyor yağmur
Çiçekler ve böcekler, benden erken uyanmış bugün
Rüzgâr eser, her mevsimde,
Budar kuru dalları.
Dökülür artık, suyun besleyemediği yapraklar,
Teker teker elveda derler, tutunduğu ağaca.
Rüzgâr, rahmettir aynı zamanda,
Bazen gözüne insanın, toz ulaştırsa da.
Daldan dala, can verir, polen taşır,
Buluşturur sevgilileri, aynı harmanda.
Rüzgâr bir de güç verir insana,
Hatırlatır kasırgayı,
“Dikkatli ol”, “hazır ol” der, dostça yavaşça.
Rüzgârda dökülür hep fosiller,
Ve kurt kalıntıları, elveda der hayata, ama arkadaşça.
Rüzgârda, dostun ve yoldaşın da belli olur,
Herkesin, gönlüne, niyetine göredir rüzgâr.
Tayfuna dönmesini, sabırsızlıkla bekleyen de olur,
Aşk ehli ise, kışın buzla ısınır, yaza geçiştir bahar.
Rüzgâr bir umuttur cana, canana,
Oksijen üfler, taa içimize kadar.
Çekerim ciğerime şüphesiz ve şükredip,
Ohh deyip de kana kana.
Rüzgârda dimdiktir,
Su verdiğim ve kokladığım güller,
Boyun bükmezler…
Ve Rüzgâra göre de yön değiştirmezler.
Gönlümün gülü, huzur ve ümit kaynağıdır hep,
Yakışmaz ki bize, kuru ve fırıldak bir rüzgâr gülü…
Ali Rıza Malkoç 24/05/2006 Bursa
Ali Rıza MalkoçKayıt Tarihi : 24.5.2006 18:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
