Bahar Ve Kış Şiiri - Nurcemal Öztürk

Sana bahar geldi tomurcuklarla
Ben hala karakışta gibiyim
Ilık ılık esen rüzgar okşarken saçlarını
Ben fırtınalarla savruluyorum,oadan oraya.
Bahçende açan çiçekler,
Dallarda ötüşen kuşlar,
Ve sen..
Ne kadar mutlusunuz birlikte
Saçına taktığın papatya,kokladığın gül kadar
Yakın olamadım sana.

Şimdi papatyayı kıskanıyorum
Saçında diye,
Güle kahrediyorum
Buse kondurduğu için burnuna
Ilık bahar rüzgarıyla savrulan saçların
rüyalarıma kadar uzanıyor
Ve değiyor yüzüme
Kokunu getiriyor tel tel

Ben seni ancak rüyalarda,
Ancak hayallerde seyredebiliyorum
Çünkü biz ayrı mevsimlerin insanıyız
Sen baharda açan çiçeklere emsal
Ben dallarını kar kırmış bir çalı
Sen ve ben
Bahar ve kış
Birbirine kavuşmadan,birbirini kovalayan
İki mevsim.
Sen önde,ben peşinde
Sen önde,ben peşinde...

.