Bahar ve Güz Şiiri - Yunus Akkale

Destur verilince taşa toprağa
Canlı rızık arar gel de bana sor.
Sokarsan elin deliğe, kovuğa
Ne suçu vardır gel de çıyana sor.

Hesap ediver saatle, saniye
Dünün bu güne eşitse yevmiye
Sonunda alınmaz bil ikramiye
Geri dönülmez gel de zamana sor.

Medeniyetten almazsan nasibin
Bilmezsen sen yerin göğün sahibin
Hepsin bil emrine uy son kitabın
Şeytana uydun gel de zindana sor.

Buraya kimler geldi kimler göçtü
Horozlar sabaha akşama öttü.
Ölüm hatırlamak galiba güçtü
Ortada kalan gel de meydana sor.

Ahret ve dünya işin bir arada
Gün gelir geçmez saklanan parada
Bir gün yüzer gemin ama karada
Ahi ret sonsuz gel de KUR’AN’ a sor.

Yolları vardır doğru, eğri, büğrü
Gider gelir gönderir sürü sürü
Sıralanır deve, at, eşek türü
Bu yoldan geçen gel de kervana sor.

Nice diller dökerdi gümbür gümbür
Önü düz sırtında vardı bir kambur.
Söyle de ey! Itri’ den kalan tambur
Bin bir dil döken gel de kemana sor.

İki ucu bulunmayan bir örme
Sarardı her gün ninem süğme süğme
Durmadan fırlanır çekince düğme
Başı var gel de sonun kirmana sor.

Fitne kuyu kazar bu bir kötülük
İyi ki; basmadan döndü bölük
Kafaya geçerse eğer bir önlük
Durmadan yanar gel de kazana sor.

Bu ne kadar canlı var mı sınırı
Bulunur elbet içinde kısırı
Saklamazsan eğer verilen sırrı
Döven ezer sen gel de harmana sor.

İşini kendin yap niçin durursun
Dermansız hastalık elden bulursun
Tohuma yatmadan bil ki kurursun
Derdin el bilmez gel de yarene sor.

Kurulu düzende sağlar dengeyi
Ta ezeli sağlam yapar belgeyi
Markasın alda üstüne simgeyi
Neler çeker sen gel de dümene sor.