Bahar ve BEN... Şiiri - Fikret Turhan

Bahar,
Beni çağırdığı zaman..
Toprağa...
Yeşile...
Çiçeğe...
Koştum nefes nefese...
Ona varınca,
Gördüm ki..
O da..
Nefes nefse...
Toprağında kokular...
Yeşilinde kuzular...
Eriğinde çiçekler...
Koşmakta nefes nefese...

Bahar masum...
Toprak günahsız...
Yeşil boyasız...
Ama ben...
Hem suçlu...
Hem günahkar...
Hem de sahtekar...

Yalnızca,
Önemli bir özelliğim var
İyi ki de var
Kim olduğumu biliyorum
Bildiğim için de
O çağrıya koşuyorum
Ölesiye nefes nefese...

Öyle ki
Günahlar...
Suçlar...
Yalanlar da
Geliyor arkamdan
Tutarcasına nefes nefese...

Bahar önde
Ben bahardan da önde
Nefes nefese...

Fikret Turhan-Yalova,
13.04.2015