Bahar Türküsü Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Kim bilir,
Belki de bahar, yüreğimize serin bir esinti salar,
Toprağa düşen cemreyle açar içimizdeki yaralar.
Belki yeşeren dallarda bir çocuk gülüşü saklıdır,
Hele şu kar, kış bir geçsin, belki biz de ısınırız.

Kim bilir,
Belki de rüzgâr, eski sevdaları üfler geri,
Gök delinip inerken yağmur, yıkar tüm kederi.
Kuru dallar özlemle eğilir bahar kokusuna,
Gönül, en güzel türküsünü söyler bulutlara.

Kim bilir,
Belki de bahar, solgun yüzümüze renk çalar,
Geceden devşirdiğimiz hüzün, sabaha dağılar.
Kırılan dallar kökünden yeni filizler sürer,
Bir dua gibi yükselir göğe açan çiçekler.

Kim bilir,
Belki de bahar, düşlerimize yeşil yollar çizer,
Üşüyen ellerimize güneşten bir harf işler.
Hele şu kar, kış bir geçsin, açılır içimizde güller,
Kim bilir, belki biz de baharla birlikte diriliriz.