Biz sonbahar çocuklarıydık;
Yüzümüzde mavi bir hüzün,
Ellerimizde sarmaşık umutlar
Aşktan kalma.
Parmaklarımızda nikotin sarısı
Gözlerimiz, gökkuşağından bakardı
Yoksun,
Bir çığlık atıyorum
Sanki gök kubbe patlıyor,
Sağanak yağmurlarla yıkanıyor
Elimdeki ölmüş çocukluğum.
Senin yokluğun…
Sen, gülüyorsun ben gülüyorum,
Sen susuyorsun, ben düğümleniyorum.
Sen konuştukça; ben kendime geliyorum..
Sonra tüm tükenişlere inat tükenmez kalemimle başlıyorum yazmaya. Satır araları, bir nevi inziva oldu bana. Gecenin göğsüne saklanmış hayallerimi hatırlıyorum sonra. Hayallerim; miadı dolmuş, silik biraz da…
Bazen anlamsız gelir her şey........Her şey üstüme devrilir....Ben de içime.......Ruhumu zaptedemem..........Kaçıp gidecek gibi gelir.....Oysa ne cam kırıkları batar yüreğime bir hüzzam şarkıda...........Çıkarıp atamam..Satsam satamam....
Kendime batar gönül bahçemin dikenleri........Yine de onları koklamaktan vazgeçemem..........
Bir beyaz kağıda dökebilirim sadece içimi..Bir de yaşadığım odamın duvarlarında asılıdır intiharlarım......Dilimde bir şarkıda gizlenir çoğu kez yandıklarım ve yaraladıklarım...
Sana yazmak, yüreğimi içine akıtmak gibi geldi nedense...........Bu yüzden sayısız iç çekişlerimi anlatıyorum durmadan............Ben yazdıkça, sırtımdaki yalnızlığın kamburu küçülüyor sanki...........Ben yazdıkça, içimden ılık berrak bir nehir akıyor.........Uğur böceklerini saklıyorum avuçlarımda..........Kelebekleri sana gönderiyorum...Biliyorum dokunmayacaksın kanatlarına...........
Oysa bir yanım hazır hep istasyon vedalarına… Bir beyaz mendil koyup gidesim gelir ya bazen…İşte böyle zamanlarda öğrenmişimdir “kal” demenin “git” demek kadar ağır olduğunu…..
Ha hançeri saplamışsın yüreğime, ha yüzüme bakmamışsın..Yapma böyle yar..İçim daralıyor…..
Biliyorum; anlaşılmaz gözlerle baktığımı, baktığım noktada kocaman boşluklar yarattığımı. Bu boşluktaki çıkmaz sokaklara bir nefeslik kapılar açamadığımı biliyorum.Kendi bataklığıma seni de çekip, nefessiz kalışlarını biliyorum.Sana susmak için büyük yutkunmalarımın üzerine bir nefes daha sigara çekip, bir yudum kırmızı şarap içiyorum.Biliyorum; ben içtikçe sen ben de sarhoş oluyorsun.Sonra sayısız iç çekişlerimi hatırlıyorum.
Senden medet umuşumu ama buna rağmen sana sığınmadığımı biliyorum..
Kalbim bu gece yangın yeri…Sönük bakışlarımda ne hikayeler gizli, ama anlatamıyorum işte birçok şeyi.Satır aralarında gizlenmiş, yakılmış mektuplarda, devrilen her gecenin yalnızlıkla yüzleştiğim sabahlarında küfürler savruluyor dilimden..Biliyorum; kendi iç acımı bile itiraf edemiyorum kendime…Susuyorum…
Yorganımın altında ne hüzünler ağırladım davetsiz.Kah kapattım gözlerimi,sana uyandım.Kah açtım gözlerimi, yokluğuna yandım.Keşkeleri yargılarken sabahın dipsiz karanlıklarında, seni getirdim yanıma..Ya da sen geldin.Ne fark ederdi ki işte; karşımdaydın.Bir kız çocuğu şımarıklığıyla sarıldım sana, öptüm boynundan doyasıya.Kokunu çektim ciğerlerim patlayıncaya kadar.İşte o anda anladım ki; farklı pencerelerden bakmışız hayata.Farklı tenlerde uyanarak…Oysa sessizce yitirmişim içimdeki seni……şimdi biliyorum.İsmin tanıdık, kokuna aşina burnum.Boğazımızdaki anason kokusunu hatırlıyorum.Ama zihnimiz o ayrıldığımız geceden ayyaş …….Ama sen bir yabancısın artık bana biliyorum…..
Birden unutsun dostlarım adımı. İsmimle kimse seslenmesin ardımdan. Kesilsin sesi ayak seslerimin. Gölgem vazgeçip beni takip etmekten, başka bir sokağa sapıversin. Unutsun herkes adımı hatta ben de.Kim olduğumu, nerden gelip nereye gittiğimi.Gözlerindeki titreyişimi, yağan her yağmurda eriyişimi…Sonra birden çocukken elimden kaçırdığım uçurtmam geri gelsin.Geri gelsin gökkuşağının tüm renkleri.Baharlar yeniden gelsin.Hiç söylenmemiş gibi şaşırarak dudaklarımdan dökülsün isminin sesli harfleri…Sonra su sızdırmayan sarılmalar gelsin kucak kucak. Saçları beyazlaşan düşlerim; girsin beynime yeniden.Bilensin aramızdaki kör bıçak..Gölgesi vursun ellerimizin gökyüzüne martı sürüleri halinde…….Kenetlenmiş gibi…
Gemici düğümü misali…
Gözümün önünde hüzünden saklı bir deniz…….Ben ki çığlığını kendine saklayan bir denizdim. Ama suçlu ben değilim.İçimdeki çocuk yaptı her şeyi.. …. Bir çocuk yüzü dayalı cama. Sen giderken cam kırıldı. Çocuk kanadı. Ağladı. Hiç duyumsadın mı ağlayışını çocuğun…..Gene de gider miydin? Yoksa! Kalır mıydın? Ne fark ederdi ki, bunca cinayetten sonra. Masum olur muydun kalınca?
…Fıçılarda damıtılmış kırmızı şarap şafak vakti…Hasretinin teri süzülür şakağımdan.Yağmurlarda yitiririm yeniden, hep benimmişsin gibi.Her damlada biraz daha fazla akarsın içimden, düşlerimi yüzdürdüğüm o düşsel nehire..Çakıl taşlarına çarpar ruhun.Ruhun paramparça.Acının silinmez tortusu bulaşır nehire.Akar gider - mi bilinmez.Nehir kana bulanır…Kan nehirde arınır.
Yokluğunun ayazında
Gecelere bölünür üşümüşlüğüm.
Bir şarkı mısrasında,
Bağıra bağıra susarım seni
Bir çocuk çığlığıyla….
Kimsin nesin ne önemi var
Ne önemi var, yüreğimdeki uçarı kuşları anlatmamın sana
Yandıklarımın yaradıklarımın ne önemi var
Geldin ya;
iyi geldin.
Iyiki geldin.
Şimdi yoksun…
Şimdi ben
Hibe etmişken sana ömrümü
Bir kıvılcımdan düşerim gözbebeklerine,
Gecede yankılanır acıların çığlığı
Düşlerimde vurulur ellerin
Sensizliğin koynunda açtım gözlerimi
Ellerimde nasırlaşmış duygular,
Bakıp kalakalmışım anılarıma,
Kursağımda ekşimiş sevdalarla….
Yanı başımda uyuyan yalnızlığım
Örtmüş üstümü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!