Bahar - Salgını Unutalım Şiiri - Afet Kırat

Bahar geldi nihayet çiçekler haşır neşir
Doğanın uğultusu kalpte uhrevileşir
Filizleri fırlattı hıçkırığı toprağın
Su yürüdü sapına küçük yeşil yaprağın
Huzur buldu gönüller rüzgârın nefesiyle
Şenlendi gülistanlar serçelerin sesiyle
Gökyüzünde güneşin bitmez hüznü silindi
Yedi renk ışığıyla arzın üstüne bindi

Bahar geldi umutlu, ölümden korkan canlar
Neşelendi canlandı uyuyan heyecanlar
Sitem etti sessizce ak papatya bahara
“Geç kaldın düşecektim toprak altında hara”
Özgür kıldı nergisler mis gibi kokusunu
Arılar uçuştular bölerek uykusunu
Kelebekler kurtuldu örülü kozalardan
Kahkahalar yükseldi sarı mimozalardan

Bahar geldi ne çare evlerde hapis kaldık
Korkularla kâbusla birlikte yola daldık.
Yazılan şiirlerde türlü türlü acı var
Mutlu mevsim desek de sanmayın hüzün savar.
Diyelim elbet geçer bu dönemler de hızla
Damgasını vuracak belki kara yıldızla.
Şifalar dileyelim Baharın hatırına
Kara gölge düşmesin şiirin satırına.

Bahar geldi nihayet ne gam kaldı ne kasvet
Âşıkların gözünde ısrar eden bir davet
Al güller bülbülüne kırmızı şarap sundu
Hak katında yazılmış bu hal sanki efsundu
Cilveli bir tebessüm dudaklara saplandı
Güneş doğdu simalar mutlulukla kaplandı
Bahar geldi gitmesin mevsimleri alalım
Hazan kalsın yerinde yazı kışı salalım.