Bahar Sabahı Şiiri - Nuh Karaaslan

Gün doğmuş olmalı çoktan... 
O zaman; gecenin karanlığı ile vedalaşmalı, 
Yavaştan...
Sana çoktan doğdu gün; bahar sabahında yürümektesin... 
Çalılıklar arasından bir kedi gülümser sana; günaydın der gibi...
Bende yürümeliyim bahar sabahında...
Yürürken; 
Belki müzik dinler, Serçe kuşunun aşkı için çırpınışını seyreder, 
Belki de denk gelirse; 
Papatya yapraklarını; 
Çift sayabilecek şekilde hafızama hapsederim... 
Erik ağacına; 
Baharlık kıyafetin çok yakışmış der,
İltifat ederim... 
Bilirsin menekşe çok narin bir çiçektir, 
Onu kırmaksızın severim...
Ve
Seninle vedalaşırım içimdeki hazan yürüyüşünde 
Senin aheste yürüyüşüne; bahar güneşi gibi neşeler girmeli...
Bahar sabahındaki yürüyüşünün sonunda ; 
Portakal suyun köşedeki can'ın büfede, 
Taze taze can bardaktan...