Bahar Pekel Şiirleri - Şair Bahar Pekel

Hep ihtiyar mı sandın Döne yi doktor,
Bakıver işte kalbim, niye böyle sancıyor?

Beni anam büyüttü, sahibim olamadı.
Küçücüktüm kıydılar, önümde duramadı.

Kaldırın meclisi, dostlar gelmesin,
Udlar çalınmasın, ney üflenmesin ,
O yoksa bahar bahçem, sazı neylesin.

Kurmayın sofrayı, şenlik olmasın,
Dolmayı, kalamarı, gözüm görmesin,

Yaşadım , ne düştüyse payıma
Sevinci de tattım, acıları da.

Öyle dalmışım ki hayatın ırmağına,
Kıyıda bekleyenin, varamadım farkına.

Elimizde kalem ,dilimizde şarkı,
Asi saçlarımız rüzgarda uçardı.
Karşı kıyıdan kızgın kızgın bakardınız,
Ne yapsak kötüydü, ne yapsak ahlaksızdı .

Oysa biz, bir köprümüz olsun isterdik.

Bu sabah uyanmanın anlamı vardı,
Korktum göğsümde çırpınan kuştan .
Sokağı mis gibi nefesin sardı
İçimi ısıtan baştan çıkaran.

Bu sabah yolların anlamı vardı,

Daha önce odanıza bir güvercin girdi mi ?
Hani elinizi uzattikça korkar da ,
Can havli ile çıpınır,
Duvardan duvara çarpar ya.

İşte ben O güvercinim.

Tutunmaya çalışırken, tek yönlü kaydırağa
Bir yerlerde kaybettik gerçeği ara ara.

Gençtiniz bir zaman,
Uzun uzun bakışır,
Şen kahkalarla gülerdiniz.

Sohbete daldınız mı iki sevdalı ruh ,
Bir olurdunuz sanki,

Korktuğum erkeklerden beni bir erkek korur.
O korktuğum erkekle, kim bilir kimi korur.
Onların karıları ve ben evimizdeyiz,
Onların karıları ve ben emniyetteyiz.

Geceler tehlikeli, sokaklar tuzak bize

Sarı saçlarımı , badem gözümü,
Övmüş durmuşsun, tatlı şirin sözümü

Abdal mısın, aptal mısın bilmedim,
Anladım ki kör etmiş, kara sevda gözünü.