Başımda bir sevda gönlümde efkar
Seninle bir bahar olmadı yar, yar
Olmaz kimse benim gibi sevdakar
Seninle bir bahar olmadı yar, yar
Sen gülümsemeyince aşığına
Kapattım gönlümü gün ışığına
İçinden düştüğüm gökkuşağına
Seninle bir bahar olmadı yar, yar
Sevmeye doymadım sevda yazarım
Felek ile bitmedi kavgam pazarım
Ölmeden gömüldüğüm aşk mezarım
Seninle bir bahar olmadı yar, yar
Kayıt Tarihi : 27.12.2016 11:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gün de ben güleceğim… Diyerek, deyip kesmeli miydi acaba üstat?
İşte budur!
Şair dediğin, kelimelerle değil, yüreğiyle konuşmalı…
Yüreğiyle ses vermeli kelimelere…
Başta kesmeli mi dedim ama kesilmez! Kesilemez ki, neresinden tutup kessin ki, kestiği yerde/n onun canı da acımasın…
Haraç mezat, çarşı pazar satılık sevdalar mı aramalı bu pazarda.
Başucunda ne bir taş, ne de üstünü örten bir avuç toprak nasiptir, “sevdakar”a… Öyle değil mi?
Hep, o gömülmek istediği gönlü mü arar acaba, o yürek dediğimiz, kendi bir avuç kadar olan, ama içine dünyaları alan şey?
Cevabımız, tabi ki de… “Evet!”
Ondan doğal ne var ki… Olması gereken de bu değil mi, zaten?
Yüreğine, ömrüne, gönlüne bereket üstat…
Nicelerine…
Saygı ile…
ANT.10
ne aşıklar kavuşamadan göçüp gitti dünyadan kim bilir,
yüreğinize sağlık.
Kaleminize sağlık sayın Ahmet Coşkun...
TÜM YORUMLAR (9)