Bahar Mevsimi Şiiri - Yasin Avcı

İşte;
Bir bahar mevsimi daha nöbetini tamamladı.
Ve çekti gitti yaz ayı ile beraber tüm sıcaklığını da alarak.
Sonbahar geldi peşi sıra ve Kara Kış ardından.
Soğuk du,yağmur du,kar dı derken,
Ne bir martı kaldı gökyüzünde ne de bir çiçek doğa da.
Yaprakları da rüzgar alıp götürmüştü zaten.
Tıpkı bizim gibi yaşlandı Dünya'da bir yaş daha.
Ve biz;
Bir çentik daha attık bizi çevreleyen hayatın kalın ve aşılamaz duvarlarına.
Yıkamadık duvarları,kaçamadık esir yaşantımızdan ve ne yazık ki sevemedik özgürce.
Korktuk belki mutsuz olmaktan,belki de üzülmekten.
Hep kaçtık, hep saklandık hayattan.
'Belki bir gün'diyerek hep erteledik hayallerimizi bir daha ki bahara.
Yaşamaktan çok, ölmemeyi istedik, ve bu uğurda yalnız kalmayı göze aldık hep..
Biliyormusun;
İnsan geriye dönüp bakınca, 'yapamadığı şeylere' pişmanlık duyar.
Çünkü her geçen gün yapacak gücü azalır, tükenir umutları.
Bak, yağmur yağıyor.
Ama insanlar kaçacak yer arıyorlar yağmurdan.
Oysa biraz sonra yağmur dinecek, gökkuşagı doğacak
Ve yağmurdan kaçanlar göremeyecekler o güzel manzarayı..
Görenler manzaranın güzelliğini ne kadar anlatsa da anlamayacaklar,
Ve ıslanmamayı kurtuluş sayacaklar..
Hayat da böyledir işte;
'Yağmur-hayatımız', 'gökkuşağı-anılarımız' dır..
Ne kadar şiddetli yağarsa yağmur,o kadar güzel olur gökkuşağı da..