Bahar Kız Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Öyle özlemişti ki
Kat, kat içine sinmiş kokusuyla
Avunmuştu bunca zaman
Gelirim dediyse gelir diyordu
Ana yüreği ama
Bir rüzgar esmeye görsün
Burnunda tüterdi buram, buram
Bulutlar inerdi yanına, ağlaşırlardı
Onu getirsin diye güneşe yalvarırlardı
Çapkındı Cemre Babası
Havalımı havalı, su kadar güzel
İki afetten geçmişti
Geçmişti de, sade anasını seçmişti
Deli fişek, çelik yürek
Şubatın sonu bir sabah
Düşmüştü anasının karnına
Sıcacık olmuştu Toprak Ana...
Dün gibi bebekliği
Gülünce çiçekler açmıştı
Badem ağaçlarında
Önce üşümüş, ağlamıştı
Sonra yine gülmüştü
Kar ona şaka yapınca
Tüm çocuklar gibi
Ne kadar da güzeldi
Kiraz dudak
Çilek benli yanaklarıyla
Ne çabuk serpiliverdi
Ne çok yakışmıştı
Leylaklar saçlarına
Ve hemen nasıl da kapılıverdi
Yaz yiğidi bir delikanlıya
Hem de Haziranın ilk sabahında
Sen üzülme gelirim ana demişti
Giderken Bahar Kız...
Şimdilerde
Hissetti ana yüreği
Haber saldı ağaca
Yakındır dedi buluta
Torun torba gelecekler diye
Başladı hazırlığa...