Bahar Karmaşası Şiiri - Meziyet Ak

Gün bir güzel başlamış bu sabah,
Toprak hafif nemli mis kokuyor.
Koşuşan insan seli duraklarda,
Boş vesait bulma çabasında.

Yemyeşil tabiat ana kucak açmış,
Gel diyor boş verip tasaya derde.
Ne şöförlerin bağrışmalar birbirlerine,
Ne halkın itişip kakışması biçare.

Yok edemiyecekler bu güzelliği,
Görmezlikten gelemeyiz tabiattaki,
Her gün yenilenmekte olan tazeliği.
Varken güzellikler inkâr edilemez ki!