Bahar'ın İlk Gününde Seni, Uğur Böceğine ...

BAHARIN İLK GÜNÜNDE SENİ, UĞUR BÖCEĞİNE ANLATTIM

Bugün baharın ilk günü ve sensizliğin 11. Günüydü.
Sabaha, odamın güneşin saf ışığıyla açtım gözlerimi.
Sensizliğe ayarladığım alarm çalmamıştı
yokluğunda sadece seni gördüğüm duşlerle yetiniyordum.
Masum yüzün, yalın gülüşün, parlayan gözlerin, yorulmamış bakışların, her detayın ışte...
Ama seni çok özledim; seninle yürüdüğümüz yolları, birlikte bindiğimiz arabaları, yan yana oturduğumuz koltukları, önünde geçtiğimiz yerleşimleri, belirlediğimiz saatleri özledim. yani seni, her şeyi özledim.
Ve ne güzeldi seninle bunları yaşadığımız.
Baharın ilk uğur böceğini gördüm bugün. Senin gibi masumdu. Kıpkırmızıydı, alamıyordum gözlerimi ondan senden alamadığım gibi.
Aldım elime uğur böceğini, anlattım seni ona. Adını söyledim, saçlarını, gözlerini, yüzünü, gülüşünü, evini bir bir tarif ettim. Ve seni anlatmayı bitiremeden uçup gitti elimden. Sana doğru yola çıktı. Biliyormusun oda senin gibiydi.

Faruk AMAÇLAMAK