Bahar Hasreti Şiiri - Hüseyin Avdic

Ne zaman
Ki$ta bulsam kendimi,
Bahar dü$er aklima.
Derim:
Bir, bahar gelse,
Uyansam, civil civil öten
Ku$larinin sesiyle.
Bahar gelse,
Dolsam, sepserin ferahlatan
Havasiyla, rüzgâriyla.
Bahar gelse,
Ucsam, ilgit ilgit esen
Rüzgârinin önünde.
Bahar gelse,
Ko$sam onun
Yemye$il, rengârenk kollarinda.
Ah, bahar gelse,
Ondaki güzelliklere bakip bakip
Onun güzel Yazari'yla
Dalsam a$k muhabbetine.
Ah, bahar gelse!
Ruhum O'nunla co$sa...

Berlin, Nisan 2005.