Bahar Güze Geçerken Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Bak açtım penceremi şu sabahın erinde,
Geceden kalma
Düşsel bir hüzün oysa
Bir bahar sabahının mutluluğunda uyanmak isterdim,
Penceremden uzanan bir elin silmesini isterdim gözyaşımı.

İlk gördüğüm yüz sen oldun,
Güneşte yağan yağmurun hüznüyle üzgün;
Dilek tut
Belki tutar bir gün.

Unuttum bak kendi dertlerimi
Onca isyan varken,
Üzgün bakışlarıyla karşılaştım dostun,
Umut ararken.

Şimdi
Ortada kalan bir öksüz gibiyim,
Ya gel, sil gözyaşlarımı
Ya da
Uzat sileyim.

Belki geç değil ardınca koşmak umutların,
Kim bilir belki erken,
Kalk pencerenden can,
Vur kendini sokaklarına şehrin,
Çocuk cıvıltılarıyla avun parkların,
Bahar güze geçerken.

16.Mayıs.2009 11.35