Gözlerin;
Kekliğin kınaları kadar gizemli,
Vahşi bir kedinin ki gibi keskin.
Yapayalnız Ceylanınki kadar ürkek,
Mağaranın duvarları gibi nemli.
Ve ben;
Renginin derinliğinde tutsak.
N’olur,
Çöz gönlümü, kurtar esaretten.
Çıkar beni,
Kirpiklerinin arkasındaki kafesten.
İzin ver,
Rengârenk çiçekler dereyim,
Baharın kıskandığı gözlerinden
Kayıt Tarihi : 27.8.2009 19:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!