**BAHAR Gözlüm** Şiiri - Tülin Cunbut

Nerden başlasam bilmiyorum ki....

içimdeki güzelliğini, hoşluğunu bir bilsen. anlatamıyorum ki...

sen geldiğinde gönlümün mevsimi sonbahardı. henüz daha toplayamamıştım kendi dağınıklığımı. kendime gelmeye çalışırken, kendi kendime çelme takıyordum. sen geldiğinde daha yeni hazırlanıyordum kendi kendime var olmaya. başarmaya adarken kendimi, ya başaramazsam diye tümsekleniyordum.

ve sen geldin!
evet SEN....
önce hafif bi duraksayarak, biraz endişeli, 'acaba' diyeceğim sırada
merhaba eşim dedim.bilemezdim ruh eşim olabileceğini...
cuma akşamıydı. mevsim bahar oldu, ben sarhoş oldum.
sana doğru akıp gelirken, kendime hiç dur demedim.
gönlüm pervane gibi dönmeye başladı. hızlandıkça hızlandı kalbim...
içime o hiç tatmadığım huzur duygusunu verdin.
bana güç verdin. sana ve hayata başlayacak bir umut verdin.
kendini pürüzsüz olarak ifade edişin varya, işte o çok hoşuma gitti.
hayatın güzelliklerini seninle görmek gerçekten çok hoş.
meğer kır çiçekleri, papatyalar ne kadar güzelmiş. bebeklerin yüzünde nasıl bir masumhanelik varmış 'sevin beni'diye, ben ilk defa görüyorum.
ben denizi hep dalgalı bilirdim, meğer ne kadar durgunmuş.
odam nasılda rengarenkmiş. gözlerim bile...
demek bakmak değil, baktığını görebilmek gerekirmiş.
şimdi sen bana o kadar güzellik yaşatıyorsun ki, ben sana ne kadar teşekkür etsem, yada memnuniyetimi nasıl göstersem bilmiyorum bahar gözlüm.
ama verdiğin o pembe kalemle sana iki satırda olsa yazmak belki anlatır beni sana...

yaşayamadıklarımı seninle beraber yaşamayı çok sevdim.
BAHAR GÖZLÜM baharlarımız hiç bitmesin ne olur!