Dağlara Bahar Gelsin Şiiri - Mehmet Çoba ...

DAĞLARA BAHAR GELSİN

Yere düştüğümde, altımda ezilen otların
Kokusudur
Dağlara atılan
Sırtma
Saplanıp kalan
Mermi oyuğuna
Sol yanımda açılan
Ağzı kan kızılına çalan
Yarama
Korku çığlıklarına
Karanlığa teslim olmuş
Zamana
Daha çiçeği burnunda
Üpüryan
Hayallerime karışan
Soluklanmak babında
Şu heybetli Munzur'da kalmak istiyorum bu gece

İçime inen, başı kara sonu kara, şu zifiri gecede
Başında ayrılamadığım
Kanayan yüreğimde
Tutundum acılara
Acep
Özgürlük tutsakları
Duvarlarını küf bağlamış
Zindanlarda
Nasıl dayanıyorlar
Acının
Kör
Karanlığına
Bu gece dalından
Kopup dökülen
Güz yaprakları gibiyim
Dikiş tutmayan
Yaram çok derin
İlaçsız, dermansızım, of ne çok acım var benim

Artık şu yüce dağların rüzgârları efil, efil esmiyor
Günlerdir
Hepsi yatsa
Hepsi küs cihana
Ey ağalar, beyler tanrılar aşkına
Kıymayın dağlara
Canlara
Mazlumlara
Mermiler
Obüsler
Bir an evvel susmalı
Bir sevdadır yaşam
Kıymayın
Biz insanlara
Barikatlardan şu memleket dağlarına, artık bahar gelsin

Mehmet Çobanoğlu
25.08.2020
İstanbul