Bahar gelmiş neyime Şiiri - Ayşegül Bahceci

Bahar gelmiş neyime!
Kuşlar cıvıl cıvıl, şarkılar söylese de
ağitlara meftun gönlüme duyuramaz.
Yaratan her güzelliği Kul için var eylese de
Görmeyen gönül gözü ;
Ağırlar gözyaşını, Sevinci doyuramaz...
Bahar gelmiş, benim neyime...

Yaşamak dediğin;
Yeni başlangıçlar...Yeni umutlar...
Yaşamak dediğin; gönlün ederi kadar...
Herkese geniştir hayat... bilirim
Benimse yüreğime, ne çok dar...
Heybemden dökülürken umut kırıntıları
Kaybolmuş yıllarım; yıllarım heder
Ah bu bahar bana ne çok zul’meder!

Güneş ise doğar ya hanelere ...
Isıyı, ışığı, huzuru yayar
Bereketi ile aydınlanır tüm alem
Hesapsız ,diyar diyar...öyle görünür
Ah o güneş! Çürümüş tohumlara bile
Can, heyecan olur da;
Niçin dokunmaz benim yüreğe?
Ettigi cefa Cana zulümdür ...
Yalnızlık bir ince hastalik, ruha ölümdür

Guneş dargın mı bana,
Bilmem ki garezi ne ?
Yüreğim ki kurumuş ölü dallardan beter.
Şu Issız, virane ,mahzun gönlümü
Esir almadı karanlık hiç bu kadar !.
Ve başımdan eksik olmadı keder...
Bu bahar beni yine gönülden eder ...

Can hanemde buzlar erimedi bak!
İçimdeki çocuk can cekişmekte
Üstelik ,buzdan kafesime,
Sevdalar hapsedilmiş...
Umudu kefenleyip durur yalnızlık.
Herşeye can olsa da bahar ve güneş ,
Sararıp solmakta nicedir gönlüm...
Ne baharmış arkadaş! Bana sadece zulüm ...
Gelmiş geçmiş Gitmiş... Benim neyime ...

Ayşegül BAHÇECİ
30 .05.2017