Bahar Gelir Şiiri - Kemal Doğanay

Eylül olmuş Ekim olmuş fark etmez,
Bahar gelir çiçek açar ağaçlar.
Hasretlik dediğin gönlümde bitmez,
Bahar gelir çiçek açar ağaçlar.

Dağlarda karların eridiğini an
Akmaya başlar damardaki kan
Ölüdür sandığın köklerdeki can,
Bahar gelir çiçek açar ağaçlar

Ağlama boşuna her iş yolunda
Ağrılar artınca başlar kolunda
Sevgiler azalır sanma solunda,
Bahar gelir çiçek açar ağaçlar.

Dünyayı gezersin kimseler bilmezm
Gözlerdeki yaşı başkası silmez
Hasta olan insan kolayca ölmez,
Bahar gelir çiçek açar ağaçlar.

Kardan beyaz olur ağızda dişler
Ninem çorap örer elinde şişler
Sıcakla birlikte başlar hep işler,
Bahar gelir çiçek açar ağaçlar.

Neden derim bunca yıldır dolaştım
DOĞANAY'ım dağdan dağa ulaştım
Yoruldum bahçede sana bulaştım,
Bahar gelir çiçek açar ağaçlar.