Bahar Gelince İnsan Şiiri - Ahmet Yozgat

A/...
Gelince bahar salkım saçak
İnanın insan bir hoş oluyor.
Çiçekleniyor bozkır gibi gözleri.
Elleri küçük bir serçe kuşu misali,
Uçuyor ha babam uçuyor...
Kuru kuru parmak aralarından,
Kocaman akasya ağaçları dal veriyor.
Elma ağaçları bel veriyor
Tırmanalım diye biz sırtına
Bir fırtına esiyor doruklarında
Eteklerinde dağların ateş yanıyor
Eriyor ha babam eriyor
Şakaklarını kaplayan karlar.
Bahar gelince insan,
Bir elma, bir portakal, bir incir
Ya da oluyor sarışın bir muz.
Ya siz, siz de bir hoş musunuz?
B/...
Bahar gelince insan bir hoş oluyor.
Yüreği top oynuyor boş bir arsada,
Ya da bir yanı uçurum sahalarda.
Dağlarda mor kuzular gibi meliyor.
Kara gözlü koyunlarla arkadaş
Kardeş oluyor altın kanatlı kelebeklerle.
Durup denizler kıyısına el sallıyor
Saçları dalgalı denizcilere
Dalıyor ha babam dalıyor,
Yosunlu diplerine duru göllerin.
Balıkhanelere konuk oluyor.
Bir uskumru, bir balina, bir hamsi
ya da oluyor şıppadanak bir yunus.
Ya siz, siz de bir hoş musunuz?