Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
'Yüreğinize kaleminize sağlık...Tebrik ederim...Kaleminiz daim olsun...Başarılarınızın devamını dilerim...10 ant..'
Sevgili Güldeste'ler :)
HAFTANIN ŞAiRi Şaban Yücel ***KUTLUYORUZ***
Güldeste Şiir Grubu/nda seçici kurul tarafından;
HAFTANIN ŞAiRi Şaban Yücel beyefendigi
can-ı yürekten TEBRiK ediyoruz...
Başarılarının devamını ve hayatta MUTLULUKLAR diliyoruz....
En güzel şiirlerinden biri ile bu güzel başarısını KUTLU/yoruz...
Güldeste Şiir grubu kurucusu
Fatımâ Hümeyrâ Kavak
Seçici KURUL
İrfan YILMAZ
Seyit KILIÇ
Melih BAKi
Bekir URFALI
Mustafa Kemal SERHATLI
İbrahim YILMAZ
Deryâ DENiZ
Necdet EREM
Recep AKIL
Mehmet NALBANT
Salih KOZAN
Alaaddin UYGUN
Şüheda NUR
Fethullah GÜMÜŞ
Mübeccel Zeynep ÜNALAN
Mücella PAKDEMiR
Saniye UZUN
Melahat TEMUR
Fatma NAZ
Dilek ŞILAK
Atilla Ertuğrul
Emine Yılmaz DERECi
Fatimâ Hümeyrâ KAVAK
**************************
Bahar Gelecek
Bazen kar yağar kış mevsiminin soğuk günlerinde
Bazende güneş doğar eritir yağan karları
Bazen bahar havası vardır kalbimin derinliklerinde
Ve bazende sonbahar
Nasıl dökülüyorsa yapraklar sonbaharda
Yüreğimden bir şeyler uçar gider bazen uzaklara
Belki gittikleri yönü dahi bilmeden
Giderler benim yüreğimden
Ama üzülmem yine gelecek bahar
Sevgiyi,iyilik ve güzellikleride beraberinde getirecek
Biliyorum belki uzaklarda ve daha bir kaç mevsim var
Ama olsun yinede gelecek
Ve dünya ile birlikte benide aydınlatacak
Bir güneş gibi parlayacak zirvede
O parladıkça ben eriyip tükeneceğim
Ama bileceğim ki bu gidiş gelişin habercisi
Kararan dünyanın sehere dönüşü olacak
Ve herşeye rağmen yeniden başlamak için
Açılan yeni bir sayfa olacak
İşte varya o gün belki bu gün, belkide yarın
Ama yarınlar hiç bitmez yada gelmezki
Şaban Yücel
sanal alemde birbirimizi tanimasakta sahsen sairden cok siir okuyor olmak bir siirsever olarak beni mutlu eden ki, sairse okunuyor olmasindan mutlu olan.sevgiler
Sen yenisin galiba....
harikaaa,,kutlarımmm
ağzına sağlık sana karşı bir şiierle cevap vermek isterim;
bazen bir şiir kalpleri aydınlatır,
devam eder ki bir söz söylenemeyecek sözleri anlatır
Ve bunlar yarını ve geleceğimizi vakfeder.
işte bunlar sadece bir amaç için burdadır...
yürğine sağlık paşam... TuN@
Ama üzülmem yine gelecek bahar
Sevgiyi,iyilik ve güzellikleride beraberinde getirecek
Biliyorum belki uzaklarda ve daha bir kaç mevsim var
Ama olsun yinede gelecek
Ve dünya ile birlikte benide aydınlatacak
İnsanın içini ısıtan,ruhunu aydınlatan sımsıcak dizeler...Keyifle okudum,yüreğinize,emeğinize sağlık...TAM PUAN'la t e b r i k l e r
**Yüreğinize sağlık çok güzel ve anlamlı bir şiir olmuş sanki yüreğinizden akmış çok çok tebrik ederim yüreğinizden sağlık kaleminizden mürekkep eksik olmasın BAŞARILARINIZIN devamını dilerim saygı ve sevgilerimle***
Ama üzülmem yine gelecek bahar
Sevgiyi,iyilik ve güzellikleride beraberinde getirecek
Biliyorum belki uzaklarda ve daha bir kaç mevsim var
Ama olsun yinede gelecek
Ve dünya ile birlikte benide aydınlatacak / UMUTLARIN BITMESIN SEVGILI SAIR KARDESIM BAY YÜCEL
sabreden dervis muradina ermis derler ya..kimbilir soguk bir aksam bir sevgili beklerken simsicacik günün bahar oluverir...
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta