Dünya’nın donduğunu sanma sabret,
Düşünce içine bir kara kışın,
Dirençli ol, göster azami gayret.
Çoğu gitti, azı kaldı sık dişin.
Sonunda umudu var bir baharın,
Çaptan düşer, hükmü geçer baharın.
Çekip gitmek zorunda kalır elbet,
Görünür ucu o güzel baharın…
Güneş ısıtan yüzünü gösterir,
Karlar, buzlar utanır, bir bir erir
Donmuş kalmış, bir kış boyu beklemiş,
Bil cümle yaratık yeniden yürür.
Zaman geçer günler gelir bahardan,
Eser kalmaz, sıkıntılardan, dardan.
Nağmeler dökülmeye başlar sazdan
Şarkıların temaları hep yardan.
Bahar faslı, açıldığı güllerin,
Aşkını haykırdığı bülbüllerin
Hem gülüp oynadığı bir zamandır
İlkbaharda kızların, gelinlerin.
Bir misk kokusu saldığı yerlerin
Efkarları dorukta şairlerin
İnci taneleri gibi dizildiği,
İnsan ruhunu saran dizelerin.
15.02.2014
Osman ÇağlayanKayıt Tarihi : 19.2.2017 23:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!